پیکر خانه‌ها و خانه پیکرها

شناسایی مرز‌ میان مجسمه‌سازی و معماری بسیار دشوار است به ویژه هنگامی که به این دو رشته هنری با رویکرد تاریخی نگاهی بیندازیم.

انسان غارنشین، در پستوی غار آنچه را تجسم می‌کرد، بر دیواره‌ها نقش می‌بست! و گویا در ناخودآگاهش نقش‌های نخستین خانه را با خود به دیگر دوره‌ها انتقال داد.

هر چه هزاره‌ها می‌گذرد و مدنیّت پا می‌گیرد، جداسازی مجسمه از معماری دشوار می‌گردد؛ از اینرو تعریف روشن و مجزا از هر کدام دشوار است. مجسمه جزئی از بنا بود و بنا خاستگاه مجسمه‌ها!

هر دو فضا می‌آفریند و معنا!

معنایی اسطوره‌ای که ایده‌ای ازلی در قالب آیین نمود پیدا می‌کرد!

بسیاری از پیکرک‌های نخستین کارکرد آیینی داشتند و تندیس‌هایی که بر فراز سازه‌ها نقش می‌بستند معنایی را در خود

نهادینه ساختند!

سازه‌ها نیز چنین کارکردی داشتند از استودان‌ها که فراز تپه‌ها شکل می‌گرفت تا گورهایی که فضا می‌آفریدند و گور سنگی که تجسم باور پیشینیان بود!

نیایشگاهی که تجسم نیا و پدران پیشین را در ذهن نمودار می‌ساخت!

افزون بر آن باید کارکرد آیینی دست‌آفرینه‌ها را نیز یادآور شد که در سازه‌ها جا خوش می‌کردند!

انسان با آفرینش مجسمه و سازه پیوسته فضا ساخت تا بازتاب تجسم‌ ذهنی خود را به نمایش بگذارد!

چیستی و چگونگی بیشتر ایده‌ها و طرح‌هایی که در ساحت سازه‌ها و مجسمه‌ها به کار رفته، هنگامی آشکار می‌گردد که کارکرد ذهنی انسان‌های آن دوره را بهتر و بیشتر بشناسیم!

انسان، تجسمش را بر مأمنش حک کرد و برای حفظ مأمن و خانه‌اش مجسمه ساخت!

در معابد و سرستونهای سازه‌ها ایزدان را جای داد، الهه‌ها، اشکال و حجم‌ها بر این سازه‌ها نشانگر پیوند ناگسستنی معماری با مجسمه‌سازیست!

افزون بر انگاره‌ها، دین و آیین، پای سیاست نیز به معماری و مجسمه باز شد.

کاخ‌های شاهان را پیکرهایی در بر می‌گرفتند که راوی روایت‌هایی‌است که بر آن روزگاران چیره بود!

در نبردها نخستین قربانی مجسمه بود و پس از آن بناهای باشکوه فرو می‌ریخت!

در جهان مدرن رنگ دوران دگرگونه شد

نمای بناها ساده‌تر و فضای درونی پیچیده‌تر شد! و مجسمه دیگر عضوی جداناپذیر از معماری نبود و آثار حجمی کارکردی زیباشناسانه پیدا کرده‌اند!

چه در بیرون از فضای سازه و چه در درون، کارکردی دکوراتیو به خود گرفت

و در سطح شهر‌ها نیز همین رویکرد چیره شد.

پس از گذشت زمان، ساختار معماری و مجسمه با مفاهیم‌ انتزاعی دگرگون شد. ولی درین میان‌ مجسمه بیشتر تاثیر پذیرفت!

مجسمه‌ها در گستره رهیافت انتزاعی هنرمند از پبرامون جهان درونی او تعریف گردید!

آنچه را در ذهن می‌دید در عین می‌آفرید! این آثار بیان لحظه‌ و آنی بود که حس هنرمند در‌می‌یافت!

با آنکه مجسمه آرام آرام مرزش را از فضای معماری جدا می‌ساخت ولی معماری بازتاب تجسم انسانیست که همچنان با ذهنش فضا می‌آفریند.

خلق خانه‌ای برای پیکرها و هم پیکری برای خانه‌ها!

گلنار قسیمی

Individual Exhibition